We moeten weer terug....
Bij deze mijn laatste blogupdate! Het is namelijk bijna tijd om weer naar nl te vertrekken. Na 5 weken alleen door India te hebben gereist was het nu eindelijk tijd om mijn vriendinnetje op te
halen in Delhi. Lotte zou rond 4 uur in de middag aankomen en mijn trein kiwam al om 6 uur in de ochtend aan.
De hitte in Delhi is echt niet normaal... 45 graden doet geen wonderen voor je humeur. Dit was dan ook de eerste keer dat ik een kamer heb genomen met ac. Heerlijk!!
Na flihnjk wat gedoe, lees zeer irritante tuktuk drivers, kwam ik aan op het vliegveld en zag ik mijn vriendinnetje weer!
Onze eerste stop van onze gezamelijke reis was Agra. Hier staat de Taj Mahal. Dit was Lottes eerste ervaring met reizen in de trein hier in India. En wat een ervaring was dat haha... De trein was echt helemaal propvol. Helaas was Delhi niet het begin station dus in eerste instantie moesten we staan. Gelukkig was er een liefe Indier die andere mensen wegstuurde en zelf zijn plaats opgaf zodat wij konden zitten. De volgende ochtend zijn we heel vroeg naar de Taj Mahal gegaan. Dit was echt ongelofelijk!!!! Zo ontzettend mooi! Een echte must see in India. Na een leuke fotoshoot gingen we dit keer met de bus naar Delhi om vervolgens de trein naar Shimla te pakken. Dit ligt een stuk noordelijker en hoger en dus een stuk koeler!!!
Shimla is een heel mooi bergdorpje en lekker schoon. Na Delhi was dit wel heel fijn. Na Shimla zijn we naar Manali gegaan. Dit dorpje leek wel een beetje op Nepal. We hadden een heerlijk hotelletje met een superuitzicht. Manali is de adventure plek van Noord India, dus we moesten wel iets gaan doen... Het was tijd om te gaan paragliden! En geloof het of niet.... Lotte ging het ook doen. Stoere meid hoor! Na een korte wandeling kwamen we bij de startplek aan. Hier hebben we ons echt doodgelachen. Het was paragliden Indian style. Je moest tijdens de start een helling afrennen.... Maar dit ging lang niet zo soepel als je zou verwachten... Totale chaos is een goede omschrijving. Mensen die aan het starten waren rende over andere paragliders heen die zich aan het voorbereiden waren. Sommige crashte al half bij de start en dan werden ze zo over de grond meegesleurd om dan uiteindelijk toch nog net de lucht in te komen. Hilarisch!!!! Gelukkig hadden wij geluk en ging bij ons beide alles reedelijk soepel.
Na een paar dagen Manali te hebben gezien gingen we naar Dharamsala / Mc Leod Ganj, hier woont de Daila Lama. En we hadden geluk haha... Want net toen wij het complex op liepen zzagen we hem in zijn autootje voorbij crossen :).
Hier kreegik echter ook een minder telefoontje die onze reis met een weekje zou verkorten. Mijn opa was die ochtend overleden en na overleg met het thuisfront hebben we besloten een week eerder terug te gaan. We zitten nu in Delhi en vliegen vannacht om 0:50 uur en zijn morgen (1 juli) om 5:45 in Nederland. Wel raar om weer terug te gaan... Maar ik kijk er ook naar uit iedereen weer te zien! Ik wil iedereen bedankten voor alle leuke reacties! En tot in Nederland!!
Incredible India
Hee hee iedereen,
Het is nog niet zo heel lang geleden sinds mijn laatste verhaaltje maar ik heb ondertussen al zo veel mooie dingen gezien dat ik dat toch echt even wat met jullie moet delen haha
Mijn laatste verhaaltje was vanaf het mooie strand van Goa.
Van Goa ben ik nog verder naar het zuiden gegaan, naar Cochin.
Cochin was de eerste stad in de provincie Kerelawaar ik heen ging
'Kerala, god's own country', zeggen ze hier.
En denk dat je daarmee ook wel een goede samenvatting geeft van dit gebied!
Cochin was echt een heerlijk ontspannende plek.
Je zit hier nog steeds aan zee dus er is een lekker cool windje dat er voor zorgt dat je het niet al te heet krijgt.Aan de kust heb je hier overal grote chinese visnetten (zie foto). De vis die ze
dan vangen verkopen ze dan op straat aan iedereen. In de hotels kunnen ze dit dan klaarmaken en dat is echt heerlijk!!!
Ik ben hier ook naar een kathakali optreden geweest. Het is een soort toneel alleen er word gesproken doormiddel van gebaren en gezicht/oog uitdrukkigen en niet met woorden. Leuke van de show was
is dat ze ook wat uitleg gaven van te voren zodat je een beetje wist waar het over ging en wat ze nu aan het doen waren!
Kerala staad vooral bekend om de 'backwaters'.
Dit is bijna 1000km aan kanalen, rivieren en meren die als hoofd transport wegen van de omgeving functioneren. Inplaats van rijdende bussen, varen hier ferry's/kleine bootjes rond.
Je kan hier echt allemaal verschillende tours doen maar de bekenste / leukste is toch wel het huren van een Houseboat.
Dit heb ik dan ook, samen met een franse, gedaan :).
Je huurt dan een grote boot waarmee je door allemaal kanalen/meren vaart + overnachting op de boot zelf. In totaalhadden we 3 man personeel mee voor op de boot (onder andere een kok die echt
heerlijk kon koken!!!!). Dit was echt een prachtige ervaring, echt heel heel mooi (maar oordeel zelf maar als je de foto's ziet :D)
Na de backwater was het tijd om eens echt wat verkoeling op te zoeken.
Op naar de Hill stations dus!
Dit zijn de wat hogere gelegen (meestal tussen de 1000m/2000m) dorpen en daardoor ook een stuk koeler (<30 graden). Ze zijn daarom in deze tijd ook heel populair bij toeristen.
Van alle verschillende hill stations heb ik gekozen om naar Munnar te gaan. Toen ik daar, na weer een heerlijk busrit, aankwam werd ik echt effe stil. Maar ook hier weer, bekijk de foto's maar haha
Na Munnar wou ik naar Wyanad national park gaan.
Dit is een nog niet heel bekend nationaal park maar volgens alle locals is het een van de mooiste plekken in Kerala. Dus dat leek me wel iets om effe langs te gaan :D
Ook heb je daar een hele grote kans om een wilde olifant te zien ).Nu heb ik in india en nepal echt al ontzettend veel olifanten gezien maar nog nooit een wilde... dus dat leek me wel leuk.Helaas
kwam ik door een beetje slecht plannen echt op een onmogelijk tijdstip aan 02:00
Natuurlijk helemaal niks open enzo dus dat werd een nachtje op een bankje bij de bushalte slapen. Gelukkig is het in de avond nog steeds iets van 28 graden dus koud krijg je het niet haha. Ikmoet
ik eerlijk zeggen dat ik wel een comfortabele nacht heb gehad haha
Hier heb ik in totaal 4 daagsjes gezeten.
Er is hier echt heel veel te doen dus 4 dagen was niet genoeg ovoor alles...
Eerste dag ben ik naar de edakkal caves gegaan. Hier vind je hele mooie, nog niet ontcijferde, teksten in de rotsen en omdat het bijna boven aan een berg is heb je ook een heel mooi uitzicht over
het hele gebied.
De tweede dag ben ik op jeep safari gegaan om wilde olifanten te spotten :D
Ja ja hoor het is gelukt :P Het isniet de mooiste foto's van een olifant die ik heb maarja deze kan je dan ook niet zelf wassen ;)
De rest van de dagen ben ik gewoon wat dorpjes afgegaan. Is hier heerlijk om in een bus te zitten en dan gewoon naar buiten te kijken.
Na Wyanad was het weer tijd voor een mooie stad (+wat hitte) dus op naar Mysore.
Dit was echt een heerlijk stad. Het is niet al te groot/druk dus het is (voor een stad in india) nog best rustig.
Er staat echt een heel mooi paleis en een schijnbaar een mooi uitkijkpunt vanaf de berg.
Helaas begon het voor de eerste keer te regen hier toen ik bij dat uitkijkpunt was.
Dus helaas niet zo veel kunnen zien :( .Op de terug weg heb ik de 1000+ trap genomen en onderweg kwam ik opeens een heel groot standbeeld van Nandi (bull van shiva) tegen.
Verder is er in Mysore een hele grote markt waar ze echt vanalles verkopen. De markten zijn vaak de enige plek waar het lekker ruikt. Kruiden/bloemen/wierook al die dingen zorgen ervoor dat het
echt heerlijk ruikt.Jammer genoeg heb ik geen grote tas mee dus souveniers kopen zat er niet in.. snik snik!!!
Na Mysore was het tijd om effe wat te gaan rlxen en wat langer op 1 plek te blijven.
Dit was ik in Hampi doen!
Hampi is de oude hoofdstad van het Vijayanagara koninkrijk.
Het hele complex is ongveer 26km2 groot en overal staan ruïnes van oude temples / markten en andere gebouwen.
Dit is misschien wel het mooiste wat ik tot nu toe op mijn reis gezien heb!
Helft van de tijd loop je helemaal alleen door oude temples/gangen heen en dat geeft echt een heel apart gevoel.ls er 1 ding is wat je moet zien in Zuid India is het dit wel!
Vandaag vertrek ik weer uit hampi.
Ik heb nog een weekje voor ik in delhi moet zijn om lotte op te halen!!! :D
Like!!!
In dat laatste weekje wil ik nog naar de ellora en anjata caves (schijnbaar ook heel mooi)
Kwam er wel achter dat ik me een beetje vergist heb ik hoe ver zuidelijk ik daadwerkelijk zit haha
Word dus een busrit van ongeveer 20 uur :P
En daarna naar delhi is het ook weer iets van 20 uur.
Ik ga dus snel effe nog wat eten / wc / inkopen doen en dan op naar de bus!
Bollywood dream come true!
Ja ja het is weer zo ver...
Tijd voor een kleine update vanaf de andere kant van de wereld.
Nadat ik weer in Kathmandu was aangekomen ben ik eigenlijk meteen aan de slag gegaan met het regelen van mijn visa voor India. Omdat deze ingaat vanaf het moment van uitgave en niet waneer je het
land in komt was het niet mogelijk om dit eerder te doen. Eigenlijk ging het regelen best soepel. Eerste dag moet je formuliertje invullen dat dan naar India word gefaxed. Een week later mag je
terug komen en als het goed is heb je dan toestemming om je visa aan te vragen die je dan de zelfde dag om 17:00 kan ophalen. Gewoon veel wachten dus (zowel op het visa bureau als erbuiten). Maar
na een weekje had ik mijn visa!
Ik had nog geen vlucht geboekt omdat ik a) nog niet zeker wist waar ik heen ging in India en b) ik dat pas wou doen als ik zeker mijn visa had. Woensdag 9 mei kreeg ik mijn visa en toen meteen mijn
vlucht geboekt voor 11 mei naar Mumbai (Bombay). De weg naar het vliegveld ging echter iets minder soepel dan gepland, er was natuurlijk weer een banda! Het begon met en taxi zoeken.... opzich was
een taxi snel gevonden maar toen kwam de prijs... 1600 (jah daaaag). Normaal betaal je 400/500 dus dat heb ik ook zo gezegt/volgehouden. De prijs ging al snel van 1600 , 1200, 700 en toen 500. Zo
makkelijk kan dat dus gaan hehe. Jammer genoeg had de politie de hoofdweg naar vliegveld afgezet en mijn taxi chauffeur (zoals wel vaker gebeurt) wist geen andere weg. Werd dus 30 min lopen voor
vliegveld de taxi uitgezet (die ik maar 300 rupee gegeven had omdat ik geen zin volle bedrag te betalen als ik ook nog een stuk moest lopen). Gelukkig kwam ik met de hulp van twee jongetjes na 20
min op vliegveld aan :)
Ruim op tijd voor mijn vlucht.
Mijn vlucht naar India ging via Delhi en dan naar Mumbai. Toen ik Delhi het vliegtuig uit stapte was het alsof ik tegen een muur aan liep... pff wat een hitte (een lekker 39 graden). Het zelfde
gebeurde toen ik Mumbai buiten kwam :(
Het vervelenste moment tijdens het reizen is als je nog al je bagage bij je hebt. Is altijd doel om zo snel mogelijk naar gewenste locatie te gaan en daar een hoteletje te zoeken waar je je zware
tas kan droppen. Dus snel een taxi naar het zuiden van Mumbai genomen en daar opzoek naar hotel. Met een grote backpack val je natuurlijk leker op en was dan ook binnen 5min dat er zo'n
handig/vervelend mannetje naar me toe kwam of ik en kamer zocht. Mooi mijn bagage kon gedropt worden! :D
Daarna lekker de stad verkennen.Het duurde niet lang of ik werd aangespoken door iemand met de vraag: wil je in een bollywoord film spelen! Ze zochten toeristen om de film een wat westerse
uiterlijk te geven. Mijn antwoord was natuurlijk ja! :D. De volgende dag zou ik om 8 uur in de ochtend worden opgehaald.
De volgende dag werd ik samen met 20 andere toeristen naar een studio gebracht. Daar kregen we wat te eten/drinken en werden onze costuums uitgedeeld. Leuke is dat ze figuranten willen om het een beetje westerse uitstraling te geven maar vervolgens krijgt de helft van de mensen een raar india's pak aan en de nadere helft een 'normaal' pak. De film hete 'liefde in parijs'. Nou toen ik op de set aankwam begon ik, en rest van westerlingen, heel hard te lachen. Deze mensen hebben vlogens mij nog nooit een foto van Parijs gezien :D. Briljant! haha. Er was niks Parijs aan... Maarja het is ook een bollywood film :). De dag was echt heel leuk. Gewoon vet om te zien hoe zo'n film gemaakt werd... en schijnbaar ook nog een paar hele beroemde bollywood sterren gezien. Het hele process gaat zoals je wss al verwacht niet heel soepel. ZIjn de hele dag bezig geweest om in totaal denk ik 2 min film op te nemen. Eerst moest op de set nog effe het dansje worden verzonnen - aan achtergrond dansers geleerd - daarna aan de (bollywood) sterren geleerd (nee dit ging na elkaar en niet tegelijk) - 20x keer opnieuw worden opgenomen en dan hebben ze 30 sec film :D haha. Enige wat wij hoefde te doen was beetje springen/dansen en klappen. Mooie dag!!
De rest van 3 dagen ben ik Mumbai een beetje gaan verkennen. Op Elephant island zijn een paar hele mooie groten. Je moet daar met een bootje heen ( uurtje varen) dus dan krijg je ook mooi uitzicht van de kust van Mumbai. Mumbai is echt een gigantische stad (iets van 12 miljoen inwoners), overal waar je keek zag je gebouwen.
Na 4 dagen Mumbai was mijn volgende doel Pune. Daar in de buurd heeft Philips Medical een gebouw waar ik mijn grote tas (met klim spullen enzo) kan droppen. Kleren voor -30 ga ik niet nodig hebben hier in india. Dit was mijn eerste ervaring met de trein hier in India. De treinen zitten echter nu heel erg vol (india heeft zomervakantie) en is best latig om kaartje te krijgen voor de hogere klasses (AC). Ging dus maar gewoon 2de klass (goedkoopste/simpelste), daar hoef je niet voor te reserveren. Dit was nog wonderbaarlijk comfortabel. Kon lekker bij raampje zitten dus dan heb je koel windje in mijn gezicht en anders hadden de 200 vetilatoren aan het plafond daar wel voor gezorgd. Nadat ik mijn bagage gedropt had voelde ik me echt heerlijk! Eindelijk geen zware tas alleen maar mijn kleine (20l) tasje. Dit maakt het lopen een stuk makkelijker + mijn onderhandelings positie word wat beter. Iemand met grote tas gaat toch niet lopen in dit weer en dan betaal je dus 2x zoveel voor een taxi of rickshaw.
Na Pune was het volgende doel Goa. Ik had echt zin om effe een paar dagen aan het strand te liggen en gewoon effe te relaxen. Dit keer was het wel 14 uurtjes met de trein... Maar gelukkig vertekt
die om 4 uur in de middag, dus grootste deel slaap je lekker. Na nog een uurtje met de bus kwam ik aan in Palolem in het zuiden van Goa. Wat een prachtig strand! Palmbomen / leuke hutjes.. en de
ZEE! Kon dus eindelijk lekker zwemmen.
Ik ben hier nu een paar daagjes, overdag heerlijk aan het strand liggen en zwemmen. Is echt super om met zonsondergang op een palmbomenstrand in de zee te zwemmen en daarna op het strand een
cricket wedstrijd te kijken op groot scherm :)
Lekker relaxen dus!
Als het goed is vertrek ik morgen weer, het ligt eraan of ik en trein kaartje krijg (sta nu nog op de wachtlijst). Nu naar Cochin (Kerela). Dit ligt nog wat zuidelijker en schijnt ook echt heel mooi te zijn. Ben benieuwed dus....
Jammer genoeg werkt het weer tot nu toe nog niet echt mee. Het is hier in India echt heel heet. Temperaturen boven 30/35 graden en zeer hoge luchtvochtigheid. Zeker dit laatste maakt het in de
middag niet echt lekker. Meestal zoek ik een kroegje/internet cafe met AC op om de hete middag uren door te brengen.
Naja hopelijk komt de Monsoon snel!! ;)
Op naar grote hoogte!
Na lang wachten en sparen ging het dan nu echt beginnen.
De beklimming van de Mera peak!
Eigenlijk was dit de reden dat ik op reis wilde.
Een hoge berg beklimmen in de Himalaya.
Met zijn 6476m (wikipedia :D) is de Mera peak zeker een hoge berg.
Naja hier in Nepal noemen ze alles onder de 6000m heuvels dus volgens hun standaarden is de Mera peak net een bergje hehe.
Het avontuur begon eigenlijk al voordat ik uit kathmandu vertrokken was.
In de laatste informatie die ik gekregen had stond alleen dat ik op 15 april vertrok.
Maar meer dan dat wist ik ook echt niet.
Uiteindelijk, na wat gemail was mij vertelt dat ik de dag voor vertrek om 9:30 een info vergadering had in het summit hotel. Ik daar gezellig heen... maar om 10:30 nog steeds niks. Begon toen toch
wel een klein beetje zenuwachtig te worden... Dus maar wat mensen aangesproken maar niemand wist iets. Gelukkig hoorde mijn toekomstige tochtgenoot Danielle me! De info vergadering was verzet naar
17:00 (handigggg). Maar ik was al lang blij dat ik wat meer wist.
De volgende dag vlogen we om 6:15 naar Lukla. Het vliegveld van Lukla is een van de gevaarlijkste vliegvelden van de wereld. Door de wind gebeuren hier heel veel ongelukken (maar daar over meer aan
het einde van het verhaal). Om de wind voor te zijn vlogen we dus zo vroeg.
Na een mooie vlucht door de bergen werden we in Lukla opgewacht door onze gids (Fu lopsang). In totaal hadden we 11 man die ons (mij, Rendie en Danillie) de top op gingen helpen (5 dragers / 1kok /
1 klim sherpa / 3 keuken hulpen / 1 gids). Een flink aantal man dus.
De eerste paar dagen waren lekker rustig. Niks speciaals aan. Gewoon 4/5 uurtjes lopen, lekker veel eten, beetje hartenjagen. Lekker relax dus! Na een dag of 5 werd het allemaal iets 'zwaarder'.
Naja de term zwaar is nog steeds een flinke overstatement. Maar het pad werd in ieder geval wat leuker en de echte bergen kwamen ook al in zicht. Langzaam maar zeker kwamen we steeds hoger.
De Mera peak is technisch gezien geen moeilijke berg. Wat het lastig maakt is de hoogte. Onderweg hebben we dus meerdere malen rust dagen genomen om zo te wennen aan de hoogte. Tijdens zo'n rustdag
maak je in de ochtend vaak een klein tochtje om zo aan de hoogte te wennen. Dit was dan vaak een tocht naar een lokaal (hoger gelegen) uitzichtpunt.
Na een dag of 9 waren we al op 4900m (Khare). Ook hierhebben we een dag rust genomen en een lekker ochtend wandelingetje gemaakt (naar 5300m). Tot hier was het alleen maar over zand/rotspaden
lopen. Niks spannends dus qua lopen maar de uitzichten waren wel echt super!
Op onze rustdag in Khare kwam onze gids naar ons toe met het plan. Normaal gesproken lopen mensen van Khare naar Mera la (5200m) en de dag erna naar High Camp (5600m) en dan vanaf daar naar de summit. Omdat het weer in de loop van de week steeds slechter werd leek het onze gids beter om de volgende dag naar Mera la te gaan en dan effe te rusten/slapen en om 0:00 te vertrekken richting de summit (en dus niet op high camp te verblijven). Hij was bang dat het weer nog slechter zou worden en we anders niet naar de top konden. Dit werd dus het plan!
Om 6.30 vertrokken we van Khare naar Mera la. Hier gingen we de gletsjer op dus de stijgijzers mochten eindelijk aan! Heerlijk om zo weer over sneeuw/ijs heen te lopen. Na een korte wandeling van 4 uurtjes kwamen we in Mera la aan. Tot dan had ik totaal geen last gehad van de hoogte. Maar hier kreeg ik toch opeens ontzettende hoofdpijn. Gelukkig waren onze tenten snel opgezet en kon ik lekker effe uurtje gaan slapen. Toen ik wakker werd voelde ik me gelukkig weer prima! Het was ondertussen wel heel hard gaan sneeuwen. Toen we in de kooktent aan het eten waren was het dus ook de vraag of we wel om 0:00 konden vertrekken naar de top. Na overleg werd de afspraak gemaakt dat als het om 21:00 helder was we zouden vertrekken naar de top en zo nee zouden we verder slapen en in de loop van de dag naar high camp lopen. Om 20:45 liep ik door de mist en dikke sneeuw naar mijn tent...om 21:00 kwam de gids vertellen dat we om 0:00 zouden opstaan! :D in de 15 min was alles opgeklaard haha.
Na 3 uurtjes slaap werden we wakker gemaakt. Ik voelde me goed dus ik had er zin in! Het voelde niet zo heel koud en en er stond (nog niet) zo'n harde wind. Na snel ontbijtje gingen we om 1:00 met de hoofdlampjes op op pad! In het donker was het nog best lastig de goede route te vinden. Rommisch (onze klim sherpa) liep voorop gevolgt door mij / danielle/ randie / onze gids. Als je de goede route loopt loop je over hard ijs/sneeuw... maar net buiten de route zak je toch wel een eindje weg. Na een uurtje begon het heel heel hard te waaien. Dit maakte het goed koud. Mijn voeten waren al snel niks meer dan een paar ijsklompjes :(. Na 3 uurtjes lopen gebeurde er iets waardoor ik het toch wel een beetje warm kreeg. Er lag tot de verbazing van de gids erg weinig sneeuw (naja normaal ligt er een dikker pakket haha). Op sommige plekken kon je dus al wat gletjers spleten zien liggen. Opeens zakte mijn voet weg. Naja niks ergs, al vaak zat gehad. Toen ik echter mijn voet probeerde eruit te trekken manifisteerde zich er opeens een gletsjerspleet van ongeveer 1m breed 20m diep op de zelfde locatie :S. Gelukkig kon ik me snel breed maken waardoor ik me nog kon opvangen. Resultaat was dat ik tot mijn oksels in de spleet hing zonder aan touw te zitten hehe. Naja al snel waren de gidsen daar om mij eruit te helpen :D. 'You are lucky'' was het enige wat ze konden zeggen haha. Daarna toch maar wat meer op mijn eigen instinct gaan lopen (en niet zomaar je gids volgen) en zo nog effe een paar spleten ontweken :D
Jammer genoeg kreeg ik het er niet heel warm van (we hoorden later dat het -30 was tijdens onze toppoging!). En mijn voeten voelde niet echt goed (naja ik voelde ze gewoon niet). Het scheelde niet veel of ik was omgedraaid... Gelukkig kwam het zonnetje tot mijn redding! En kreeg ik langzamerhand wat gevoel terug in mijn voeten. De wind bleef echter wel heel sterk aanwezig! Dit maakte het lopen niet makkelijk! Op 6200m waren Randie en Danielle zo op (door de hoogte) dat ze besloten om terug te keren met de gids. Ik voelde me nog goed en ben met Rommisch doorgelopen richting de top. Het laatste stuk was heel zwaar. De wind was wel iets gaan liggen maar nu was het echt gewoon alleen de hoogte. Het was 15m lopen en dan stonden Rommisch en ik weer heel hard te hijgen. Toch wel apart om zo te lopen en ook wel fijn/grappig om te zien dat ik niet de enige was en dat Rommisch ook niet simpel omhoog liep (terwijl die kerel toch 2x everest beklommen heeft, lol). Na 8 uur klimmen kwamen we bij de tweede summit aan. Van daar is het nog 30m omhoog naar de eerste summit. Enige is dat (omdat er zo weining sneeuw lag) de laatste 30m verticaal ijs was. No problemo! :D Met hulp van wat ijspickels/touw waren we zo boven.
SUMMIT!!!!!!! 6476 m!!!!
Hoe het daar uitzag ga ik niet eens proberen te beschrijven! Het was echt letterlijk onbeschrijfelijk! Had het gevoel of ik op de top van everest stond! Zooo zooo mooi!
Bekijk de foto's maar en oordeel zelf :D
Het had 9 uur geduurd voor we de top bereikt hadden. Het was nog een een flink stuk afdalen terug naar Khare (4900m). Bij high Camp kwam ik Danielle en Randie weer tegen. Danielle was zo op dat ze,
ondersteunend door twee man, naar beneden moest. Eenmaal in Khare ben ik eigenlijk meteen mijn bed in gedoken. Na 13 uur lopen was ik goed op...
Toen ik net voor het eten wakker werd was het tijd om de schade op te stellen:
Mijn tenen hebben het gelukkig allemaal net overleefd:)
Mijn lippen hadden het echter iets zwaarder te voorduren gehad.
Ik heb normaal al last van dat mijn lippen snel kapot gaan maar hier boven de 6000m valt er echt niet tegen op te smeren. Kort samengevat: heb 3 dagen bijna niet kunnen eten en moest door een
rietje drinken (bamboo stengel).
De weg terug was bijna via de zelfde weg als dat we de heenweg genomen hadden. Alleen het laatste stuk gingen we over een pas (4600m) in plaats van helemaal om de berg heen te lopen. UIteindelijk kwamen we 2 dagen eerder aan in Lukla! :)
Zoals ik aan het begin al vertelde is het vliegveld van Lukla een van de onveiligste in de wereld. In de ochtend beginnen ze met vliegen totdat de wind te sterk wordt. Het is dus maar de vraag
hoeveel vliegtuigen er per dag gaan en je hoort soms verhalen van mensen die 14 dagen vast zitten omdat ze geen vlucht kunnen krijgen. Het was dus ook effe de vraag of we onze vlucht konden
omboeken naar een eerdere vlucht. Naja het omboeken lukt wel maar of de vlucht dan nog gaat is iets anders. Eerst laten ze alle geplande mensen gaan en daarna mogen de mensen die gisteren niet
konden of eerder willen het proberen :D.Gelukkig hadden we een gids die met ons mee terug wilde en dus alles voor ons regelde. We hoefde niks te doen! De eerste dag dat we probeerde te vliegen
waren we vlucht nummer 9. Vlucht 8 vloog nog net weg voor de wind te sterk werd. Balen! :( Om 14:00 werd tot onze verassing het vliegveld weer open gegooid... Echter toen werden we getrakteerd op
iets waardoor we eigenlijk helemaal niet meer wilde vliegen. Het vliegtuig was vanuit kathamndu vertokken en was bijna geland. Maar opeens kwam er een enorm sterke wind opzetten en moest de piloot
zijn landing afbreken. Dit ging allemaal maar net goed en het was toch effe schrikken om een vliegtuig een flinke bocht te zien maken meters boven de huizen van Lukla :S!
De rest van de dag lekker veilig Lukla verkend (na twee maanden eindelijk eens laten scheren :D). Dus was uiteidenlijk helemaal niet zo erg.
De volgende dag gingen we het weer proberen. Onze gids had het nu voor mekaar gekregen dat we vandaag vlucht 6 hadden. Het was allemaal nog effe spannend maar uiteindelijk konden we dan toch vertrekken!! Yes! Op naar kathmandu en Lotte!!!!!!
Ps. Morgen/Overmogen volgen de foto's
Avonturen in Terai
Live vanuit het altijd bruisende Kathamdu volgt hier weer een nieuw verhaaltje.
Morgen verdwijn ik weer de bergen in, dus dan volgt er weer een tijdje radio stilte.
De laatste 2 weken even geen bergen helaas snik snik snik, voor de afwisseling ben ik het zuidelijkde deel (Terai) van Nepal gaan verkennen. Omdat het lopen allemaal wat sneller ging dan eerste gepland had ik nog tijd om wat extra te doen. Daarom besloten naar Lumbini (Geboorte plaats van Boedha) te gaan. Omdat het helaas hier in nepal nog steeds niet mogelijk is om instan-taan 150 km te reizen betekende dit dat er weer een lekkere busrit op de planning stond :). Dit keer gelukkig geen dodelijk ongelukken gezien alleen maar wat geiten op de dak van de bus. Laatste stukje naar Lumbini zat ik naast een chinees die de reis wel iets vermoeiender maakte. Na 30 min met hem gepraat te hebben kon ik hem niet overtuigen dat ik toch echt niet alleen tibet in mocht.... Werd zelfs beetje boos op mij omdat ik zei dat ik dat niet mocht... grapjas :D
Lumbini bestaat uit klein dorpje (Lumbini Bazaar) en de Lumbini development zone. Dit laatste is 1 groot complex (6 km2 ongeveer) vol met temples/kloosters. De maya divi temple staat op het plek
waar boedha geboren zou zijn. Omdat het hier in het zuiden overdag lekker heet is was ik lekker vroeg opgestaan om om 6:00 voor de ingang van de maya divi temple te staan. Toen werd mij eerste
vrolijk vertelt dat je een kaartje moest hebben en dat de enige plek waar je die kon kopen 3km verder op aan de andere kant van het complex was (wat hebben nepalezen toch humor). Na het zien van
mij geschokte gezicht waren ze gelukkig zo lief om mij toch naar binnen te laten :D. Het hing daar vol met gebedsvlaggetjes en omdat het lekker vroeg was waren de enige mensen daar ik en wat
monniken. Heel mooi en leuk! :D
De rest van het development zone was niet heel bijzonder. Werd nog veel gebouwed en was gewoon nog iets te groot/leeg waardoor je af en toe een beetje verloren voelde.
Na lumbini was het tijd voor wat avontuur in de jungle. Op naar Chitwan! :D
Omdat een verblijf in de jungle zelf een beetje buiten mijn budget viel verbleef ik in Sauraha (net buiten het park). Leuke was dat lotte hier ook was (met haar intro), en we elkaar dus voor eerste
in 30 dagen weer zagen! :D De volgende dag (mijn tweede dag) ging ze jammer genoeg al weer weg richting pokhara en moest ik me zelf maar weer gaan vermaken. Totaal geen probleem hier!
Ik ben 1 dag met 2 gidsen (was helaas verplicht haha) de jungle in gegaan. Dit was leuk/spannend. Zeker toen we door het hoge gras liepen en opeens een heel hard gebrul hoorde. Schijnbaar lag er
een sloth beer ergens te tukken die wij door het gras niet konden zien, maar we hadden hem wel wakker gemaakt hehe. Gelukkig hadden mijn gidsen (gewapend met elke een bamboo stok) snel een mooie
alternatieven route gevonden. Niet heel veel beesten gezien maar gelukkig aan eind van de dag wel een nog een Neushoorn! :D. Toch apart om zo kruipend over de grond naar zo groot beest toe te
gaan.... Maar zeker wel leuk! :D
Omdat ik toch al zoveel loop leek het me leuk om op de rug van een olifant te gaan zitten en hem het lopen te laten doen!: Dit was echt briljant! Jammer genoeg waren er ook een aantal chinezen die
nou niet echt stil waren. Maar ondanks dat... echt super!
De olifanten moeten natuurlijk wel een beetje schoon gehouden worden en aangezien ze nog geen douch groot genoeg hebben voor olifanten moeten ze zich in de rivier wassen. En daar help ik natuurlijk
graag bij mee! Echt leuk om zo een olifant te lopen poetsen/schrobben (nadat je eerste goed bent nagemaakt door de zelfde olifant) :D. Daarna ook nog even geholpen een andere olifant te wassen.
Deze lag gewoon op z'n zij in het water, dus je kon gewoon op hem gaan liggen enzo. Als ze in het water liggen leek ie niet zo groot, echter toen die op stond schrok ik wel even want deze was een
stukje groter dan alle andere olifanten (was een van de weinige mannetjes) die daar rond liep... hehe
Na Chitwan nu weer terug in Kathmandu (en lotte :D:D)
Is wel weer effe wennen hier in de drukte....
Leuke was wel dat het 12 april nepalees nieuwejaar was (is hier nu 2069 als ik het goed heb)! En zoals je wel een beetje kan verwachten gaat het met de zelfde nepalezen preciesie als de rest van
alles. Om 11:50 begon het met de aankondiging nog 15 min tot het nieuwejaar. Om 0:06 kwam de aankondiging dat het nog 1 min was.... en om 0:10 hoorde we door een microfoon 10...9...8.... :D
De volgende dag zijn we naar Bhaktapur gegaan (klein dorpje 15km van kathmandu). Daar vieren ze nieuwjaar op een speciale manier. Ze zijn voor nieuwejaar al een weer bezich om een charoit (lees
houten tempel op wielen) door de stad heen te trekken. Op nieuwjaarsdag houden ze dan een touwtrek wedstrijd tussen twee delen van de stad. De winner krijgt de eer om het omhoog trekken van een 25m
houten paal te organiseren. Dit laatste stonden wij bij....We hebben echt met pleizier (bijna 2 uur) staan kijken hoe een klein leger aan nepalezen op wonderbaarlijke manier de 25m hoge boom recht
op de lucht in kregen. Dit ging zeker niet altijd even soepel en het verbaast me ook niks dat hier soms ook doden bij vallen (wacht maar tot je de filmpjes ziet). Was echt een superdag!
Morgen vertrek ik dan eindelijk op mijn expeditie naar de Mera peak :)
Heb er echt heeel veel zin in!
Op 3 mei kom ik weer terug in Kathmandu dus tot dan zal het effe stil zijn van mijn kant.
Maar daarna volgen er een heleboel mooie foto's :D
En... Happy New Year!
I survived :D
Zo... het is weer effe geleden sinds mijn laatste verhaaltje.
Jammer genoeg hebben ze niet zo snel internet daar boven op de berg
Ja je leest het goed ze hebben daar gewoon internet lol
Ik heb nu de eerste trekkings ronde erop zitten.
In een 3.5 week heb ik echt briljanten dingen gezien :)
Maar ik zal bij het begin beginnen...
Alvast mijn excuses voor deze lange blog hehe
De busrit naar Besis Sahar was interesant.
Een combinatie van grappig/dood eng.
In totaal duurde de busrit 8 uurtjes maar tijdens die 8 uur heb ik wel twee hele belangrijke dingen geleerd.
1. Nepalezen op de weg zijn echt totaal gestoord. De mensen rijden hier overwegend links op de weg maar eigenlijk gaat alles dwars door elkaar. Moterrijders scheuren om de, voor hun, te langzaam rijdende bussen heen terwijl er toch echt een aantal tegenliggers aankomen. Deze tegenliggers moet vervolgens, met niet al te best klinkende remmen en flink getoeter, tot stilstand komen om een ongeluk te voorkomen. Dit alles speelt zich af op een 'weg' van aantal metertjes breed, met aan eenkant een toch wel erg steile afgrond.
2. Nepalese/indiaanse muziek is om gek van te worden! Hiermee bedoel ik niet de rustig klooster mantra muziek maar de 'hippere' lokale muziek. Deze muziek is eigenlijk altijd een combinatie van een hoog half schreeuwende scherpe vrouwen en of mannen stem met een paar trommels/bellen op de achtergrond.De eerste 2 uur is het nog wel oke maar naar 8 uur word je echt gillend gek. Elke nummer duurd ook iets van 30min ofzo en alles lijkt op elkaar.
Na deze bijzondere ervaring kon het lopen dan toch wel echt beginnen :)
Onderweg had ik toch snel een klein dagboekje gekocht om alles in bij te houden.
Wees gerust dit ga ik niet allemaal overtypen, ik zal een korte samenvatting geven.
De Annapurna circuit is echt een super gave trek.
Ongeveer de eerste twee weken ben je alleen maar aan het klimmen.
Besis sahar ligt op ongeveer 800m en het hoogste punt de Thorung la pass ligt op ongeveer 5400m. Op 5000m zit ongeveer 50% van de hoeveelheid zuurstof dan in ons lage nederland. Het is dus belangrijk dat je je lichaam de tijd geeft om zich aan te passen.De eerste paar dagen is dat nog niet zo probleem. Tot aan Manang (3600m) kan je gewoon rustig doorlopen. Daarna moet je wat korte dagen inlassen om aan de hoogte te wennen.
Het mooie van de annapurna circuit is dat je steeds door een ander landschap loopt. De eerste paar dagen lopen je wat meer begroeide/bewoonde gebieden. Elke dag loop je wel door een aantal dorpjes waar mensen gewoon wonen. Mensen zijn hier heel aardig en helpen je vaak met de goede weg vinden en alles. Naarmate je wat hoger komt worden de aantal dorpjes dat je per dag tegen komt kleiner. Het gaat zich dan meer concentreren. Dit zet zich eigenlijk steeds door naarmate je hoger komt (en omgkeerde zodra je weer inde lagere gebieden komt).
Tot aan Manang was het eigenlijk gewoon elke dag lekker lopen. Normaal gesproken nemen mensen een rustdag in Manang om daarna door te lopen. Na beraad bij lokale info punt besloot ik een kleine
detour te maken naar Tilicho lake (4950m). Dit is het hoogste meer van de wereld (of iets in die trand). Om daar te komen moest ik eerst van Manang naar Khangsar lopen (3700m) en dan naar Tilicho
bascamp (4100m). Om vervolgens van daar naar het meer te gaan en weer terug. De weg naar Khangsar was om het mooi te zeggen interessant.....
Normaal kost het maar 2 uurtjes om van Manang naar Khangsar te lopen. Maar helaas gold dat niet voor mij (5 uurtjes). De kaart die ik van het gebied heb is helaas al wat ouder (lees 1997). Voor de
normale route is dit geen probleem maar voor deze dag was het een beetje onhandig. De route die ik wou nemen (bleek achteraf) werd al een tijdje niet meer gebruikt. Resultaat was dat ik tot mijn
middel en sneeuw op een iets van 45 graden helling omhoog aan het klimmen was. Ik kon aan de overkant van de vallei de nieuwe route zien liggen. Zat alleen een rivier tussen hehe. Toen besloten om
maar weer af te dalen.... Bij de rivier heb ik mijn schoenen uit gedaan om zo door de sneeuw / water de rivier overgestoken. Lekker zo tot je knieen in snel stromende ijskoud water haha. Maar ik
was in ieder geval aan de overkant met droge schoenen :D. Toen snel omhoog geklommen en een warm geust house opgezocht :D
De volgende dag ben ik met (zo bleek later) de eigenaar van Tilicho basecamp naar boven gelopen. Dat is de enige lodge daarboven en hij ging die dag voor het eerste open :D was dus de enige/eerste
daarboven. Uitzichten waren echt prachtig!! De dag erna naar Tilicho lake geklomen. Dit was zwar dag aangezien je van 4100m naar 5050m moet klimmen. Zeker omdat je nog niet goed gewend bent aan de
hoogte was vooral het laatste stuk heel zwaar. Het hielp ook zeker niet dat laatste 1.5 uur je in sneeuw loopt tot je knieen. En omdat ik de eerste was mocht ik lekker door de verse sneeuw heen
ploeteren. Helemaal kapot kwam ik aan bij tilicho lake. Maar het was het zeker waard! Het meer is helemaal bevroren en wit en dat in combinatie met de great barrier (groot massive van bergen
allemaal 7000m+) is onbeschrijfelijk.Daarna was het weer afdalen naar Tilicho basacamp en de volgende dag terug via Khangsar de main route weer op.
De weg verder omhoog ging goed. Ik had wel iets verkeerd gegeten in Tilicho bascamp waardoor ik aantal dagen flink wat tijd op de wc moest doorbrenegn. Maar buiten dat ging het lopen nog lekker.
Dankzij mijn uitstap naar het meer ging de oversteek van de pass eigenlijk heel soepel. Weinig problemen met de hoogte.....
De thorung la pass (5400m) was mooi! Niet zo mooi als bij het meer maar toch zeker een aantal fotos waard :D.Vanaf daar was het eigenlijk alleen maar naar beneden. Onderweg een paar hele mooi
dorpjes tegen gekomen (Muktinath / Kagbeni / Marpha).
Veel mensen stoppen de trek in Jomson en nemen daar de bus tatopani of verder. Gelukkig zijn er een aantal nieuwe routes geopend aan de andere kant van de rivier die deze weg omzeilen. Ik kon dus gelukkig rustig (door)lopen :D. De omgeving was heel anders deze dagen. Vooral net na de pass is het allemaal net een grote dore woestijn. Door het Annapurna massief kan de monsoen hier niet komen en valt er dus zo goed als geen regen. Super! :)
Omdat het lopen allemaal wel lekker ging besloot ik de na de Annapurna circuit trek meteen door te lopen en de Annapurna sanctuary trek te doen. Deze trek loopt helemaal tot Annapurna Basecamp. Om daar te komen moest ik van Tatopani naar Ghoropani lopen. Dit was denk ik een van de meest aparte dagen vande trek. Dit stuk loopt je door een jungle! Echt super... Heel heel anders dan dat je de rest van de trek. Leuk om zo af en toe een aapje aan de boom te zien hangen als je ergens aan het luchen bent :)
De trek naar Annapurna basecamp was heel anders dan de circuit trek. Het was er een stuk drukker maar ook het soort mensen was heel anders. Af en toe moest ik echt heel hard lachen hoor als er weer een gids letterlijk het handje van een toerist vasthield omdat die een simpel bruggetje/stroompje/sneeuwveld over moest steken. De glimlach van de gids als ik voorbij liep zei vaak al genoeg hahaha.
Tijdens heel de trek sliep ik in lokale hotels/guist houses. Het woord hotel is beetje overdreven als je bedenkt dat je soms gewoon door de kierenin je kamer de stereen kan zien :D Maar gelukkig was het eigenlijk altijd wel comfortable. Eten was eigenlijk heel simpel. Ze eten hier elke dag (2x) Dal Bhat, rijst + curry + groeten + linzen soep. Ik denk dat ik van de 24 dagen er toch zeker wel 22 dagen Dal bhat gegeten heb :D Heerlijk. Grootste voordeel is dat je gewoon altijd meer krijgt tot je vol zit :D! Kortom de perfecte maaltijd voor mij!!!
Na 24 dagen trekken vond ik het wel effe genoeg en besloot ik naar pokhara te gaan. Weer met de lokale comfortabele bus. Dit keer werd mijn echter duidelijk dat het roekeloze verkeer hier ook zo zijn gevolgen kan hebben. Na 15 min rijden passeerde we bus die op zijn kant lag. Lijkt me toch niet de bedoeling...??? Half uurtje later kwamen we bij een plek aan waar echt net een ongeluk was gebeurt. Een moterrijder was tegen een jeep aangeknalt. Beide lagen aan de zeikant van de weg... Beelde die ik toen gezien heb ga ik maar niet hier beschrijven. Komt er op neer dat de moterijder het ongeluk niet overleeft heeft en niet veel meer van hem over was.Gelukkig kwam ik zelf wel heelhuids aan in pokhara :)
Tijdens de trek heb ik veel mensen leren kennen. Meestal liep je het grote deel van de dag lekker rustig alleen en in de avond was er eigenlijk altijd wel een groep mensen waar ik bij ging zitten. Denk dat ik van alle 24 nachten er maar 3 alleen heb gezeten (2 ervan in tilicho basecamp). Zeker op het eind van de trek kwam ik bijna elke dag wel weer iemand anders bekends tegen. Grappig om te zien hoe makkelijk dat gaat. Gisteren avond in pokhara kwam ik weer een groepje bekende tegen. Zijn ergens met grote groep wat gaan eten (ze kende daar weer iemand die voor ons zou koken) Heel leuk en gezellig allemaal!
Nu paar daagjes in pokhara effe bij eten en uitrusten. Daarna ga ik wss naar Lumbini (geboorte plaatse van budha) en daarna naar Chitwan olifanten rijden haha. Maar nu eerste effe foto's backup maken (dat gaat echt een paar uur duren ben ik bang), iedereen mailen, blog update enz.... :D
Groetjes vanuit prachtig nepal!!!!
Tigerbalm????????
Zo ik zit nu al weer een klein weekje in Kathmandu.
Morgen heel vroeg vertrek om te beginnen met mijn trekking (Annapurna circuit trek)
Dus voor ik weg ga en 3/4 weken geen internet heb nog even kort berichtje over mijn ervaring hier.
Kathmandu is echt een prachtige stad maar je moet er wel effe aan wennen.
Overal lopen grappige verkopertjes je trekking/taxi aan te bieden.
Vooral de tigerbalm verkopertjes zijn echt heel grappig hehe
Het onderhandelen hier is echt leuk....
Sorry sorry, but if i buy that wallet for that price i dont have any money left to put in it :D
Het mooiste is dat je na flinke onderhandeling soms bijna 50% van de prijs kan afhalen wat zich dan vertaalt in een briljante besparing van 80 cent! (en wss betaal ik dan nog teveel)
Op de kleintjes letten! :D
Ook lekker uiteten gaan voor 2 euro pp (hoofdrecht/nagerecht/drinken) is een heerlijk gevoel voor je portomonee.
Gisteren was het Holi festival.
Dit was echt prachtig! Overal word je bekogeld met water en (allemaal verschillende) gekleurde poeders. Het resultaat: zie de foto's maar
Nu vertrek ik morgen meer richting Bessisahar (of zoiest??).
Lekker 7 uur in de bus.... kijk er naar uit... *zucht* :D
Lotte gaat proberen een deze dagen de foto's erop te zetten. Om de een of andere vage reden wil dat hier nog niet echt lukken (denk dat onze 5mb foto's iets te groot zijn voor dit 128 kbps internet
). Maar daar wordt aan gewerkt :D
Tot nu groetjes uit nepal
Namaste!!